ملح البحر شعر فتحي نجم

بينط من اول بيت سبنسه . .لكونه فعولن رحّال ..وموجوع بالودع. راسم على وشه البحر عرافه وكأنه شيّال المواجع. بيوشوش ..مسافرين الحياه .. وفى حضنه انتباه انتبهلى.. وهّو فى اخر السكه بيتنشق القضبان ..تدغدغ روحه وتدوس على جلد الوجع .. اللى طافح.. فى مشهد حياته وريحته.. حمامات عشوائيه.. وغير مستحيه.. من عرى المشاعر كانت المحطه مليانه ارواح ..بتفوح زيه بتحاول تغازل القضبان.. اللى سايبه .. كل حاجتها للمجهول ولناس راكبه عليهم المحنه.. فى محطة حياتهم هّو فى اخر السكه.. متعلق بين الحياه.. والروح قاعد يفكّر.. انه..ما يكونشى زى اى راحل ويخلع محنته للشعر.. ويكتب شكوته للبحر هناك ما فيش قضبان .. وترحيلة بشر هناك …… .ممكن ما حدش ينتبهله وهو بيفرفط الاهة بكا.. ويناجى السما والرب يحاول يعوم.. بحركه سريعه جدا ترفع سفاين الامل. .شبرين تضرع فترصد اللقطه ..مناضل ممكن فى ملح الله يلاقى روحه.. من تانى